I går var fyrste dagen i langhelga med Thanksgiving for amerikanarane. Då er det endå meir sjølvsagt enn vårt pinnakjøt til jul at ein et kalkun, saman med slekt og vener. Me rekk ikkje kalkun denne helga, men dette er lett, sunn mat – kanskje eit alternativ i løpet av jula?
Då er dette eit forslag til tillaging:
Tin kalkunen og ta ut posen med innmat, som du kokar kraft på saman med det ytterste leddet av vingene og halsen. I kraftgryta kan du óg ha rotgrønsaker for å sette god smak. Som til anna kraftkoking, lar du dette koka vel og lenge, minst ein time. Så siler du krafta.
Imens kan du ha stuffing i kalkunen – eller la vera – men den vert saftigare med fyll. Godt fyll kan vera medisterdeig tilsatt svisker og epler, eller dei urtane du har for handa. Andre stader i verda kan ein få tak i kastanjepuré til å blanda i fyllet, sjølv synest eg dette vert for søtt. Så penslar du kalkunen på utsida med ei blanding av smelta smør, salt, peppar og det krydderet eller dei urtene du har i vindusposten. Bind beina saman med bomullshyssing og legg kalkunen i ei steikepose, ei leirgryte, eller langpanne med 3-4 dl vatn i botn og folie over.
Kalkunen kan du langsteika på 100 grader dersom du set han inn i ovnen om morgonen, eller du kan sette ovnen på ca. 160 grader og berekna steiketida til 1/2 time pr. kg + 1/2 time, og ein ekstra 1/2 time dersom du har fyll i kalkunen. På slutten an steiketida kan du ta av tildekkinga og setja temperaturen opp til kanskje 225 grader, og kanskje du kan pensla han med smørblaninga eit par gonger.
Og som alt anna kjøt, bør kalkunen “kvila” eit godt kvarter før du skjærar han opp.
Sausen lagar du av krafta med jevning og ein fløyteskvett. Det er vanleg å pressa levera gjennom ein sikt i sausen, men eg likar sausen best utan. Poteter og kokte grønsaker høyrer sjølvsagt med.
Til hausttakkefesten vil amerikanarane ha cranberries (omtrent tranebær) til kalkunen, men det går godt med tyttebær óg. Har du prøvd å tilsetja tyttebærsyltetøyet litt riven appelsinskal, litt kanel, bittelitt nellik, litt riven frisk ingefær – og har du flytande honning (akasiehonning, ikkje så sterk som den norske lynghonningen) kan du smaka deg fram til ein spanande bruk av dei urnorske bæra.
Signe måltidet!
